Migracja

Ten moduł odkrywa czym jest migracja oraz umożliwia nam prześledzić naszą własną historię migracji

Migracje jako część historii ludzkości

Pomimo dalekich szlaków handlowych, osiedlania się w innych krajach i migracji zarobkowych, pomimo ruchów powodowanych wojnami, migracje nie przekroczyły granic kontynentów, aż do XV w. Wraz z „odkryciem” Ameryki Europa rozpoczęła światową ekspansję. Niezbędnym warunkiem były tu technologiczne i organizacyjne innowacje, a także ciągłe poszerzanie intelektualnych horyzontów. Od tego momentu skala migracji na poziomie globalnym znacząco wzrosła.

Wielkie ruchy migracyjne zostały zapoczątkowane dobrowolnie lub niedobrowolnie. Imperia kolonialne takie jak Hiszpania, Portugalia czy Wielka Brytania i Francja na ponad 300 lat przywłaszczyły sobie tereny w Ameryce, Afryce i w Azji, co miało znaczący wpływ na światową populację.

Zadanie

Przyjrzyj się temu, co działo się w świecie na przestrzeni wieków. Postaraj się określić, które narody migrowały i kiedy się to działo. Połącz narody z miejscami docelowymi ich migracji, zgodnie z poniższymi zdaniami. To działanie może oczywiście tylko przybliżyć Ci omawiane kwestie, ale nie stanowi o całym zjawisku migracji.

XVI wiek - początek XIX wieku

Kiedy?	Kto?	Gdzie?	Wyjaśnienie
1500 - 1800	Hiszpanie/Portugalczycy – Ameryka Południowa	Ameryka Południowa	Misjonarze, kupcy, zarządcy plantacji, rzemieślnicy, rolnicy ale także skazańcy skazani na prace przymusowe byli w drodze do Nowego Świata. W sumie 8 – 9 milionów mieszkańców Europy opuściło kontynent.
1500 - 1800	Niewolnicy z Afryki – Ameryka Południowa, Karaiby, południowa Ameryka Północna	Ameryka Południowa, Karaiby, południowa Ameryka Północna	Szacuje się, że około 11 milionów niewolników z Afryki, głównie z Afryki Zachodniej, zostało pod przymusem przetransportowanych do obu Ameryk.
1640 - 1880	Europejczycy, głównie Anglicy i Irlandczycy – Ameryka Północna	Ameryka Północna	Ludzie nie wyjeżdżali z Europy dobrowolnie. Z Anglii roku 1640 wysłano do Virginii i Maryland (obecnie USA) 50 tysięcy skazańców, jako siłę roboczą. W tym czasie, około 15 milionów Europejczyków opuściło kontynent.

XIX wiek

Między 1815 a 1930 rokiem coraz więcej Europejczyków wyjeżdżało z Europy. Historie pionierów motywowały ludzi do wyjazdów do Stanów Zjednoczonych, Ameryki Południowej, czy do Australii. Z uwagi na różne udogodnienia techniczne podróż stawała się łatwiejsza, bardziej komfortowa i nie zabierała już tak dużo czasu. Około 60 milionów Europejczyków opuściło w tym czasie kontynent.

Kto?	Gdzie?	Wyjaśnienie
Europejczycy – Australia	Australia	Początkowo skazańcy stanowili około połowę wszystkich migrantów do Australii, gdzie Anglia chciała się ich pozbyć. Hodowla owiec stanowiła wtedy główne zajęcie na tym kontynencie. Odkrycie złota okazało się czynnikiem pobudzającym migrację i zachęciło do przyjazdów osoby z Azji i Europy.
Europejczycy, Chińczycy, Japończycy, Koreańczycy – Syberia	Syberia	Poprzez wybudowanie linii kolei transsyberyjskiej, Syberia stała się bardziej dostępna dla rolnictwa i przemysłu. Potrzebowano wielu pracowników do budowy linii kolejowej, ale także do wydobycia minerałów i do pracy w rolnictwie, co było atrakcyjne dla wielu migrantów.
Chińczycy (z północy) – Mandżuria	Mandżuria	Około 25 milionów Chińczyków wyemigrowało do Mandżurii. Poszukiwano pracowników do kopalni, budowy kolei i rolnictwa. Osiedliło się tutaj również wielu Japończyków. W ten sposób rząd Japoński chciał kontrolować przyrost naturalny i zabezpieczyć sobie nowy „spichlerz”.
USA – Europa	Europa	W odróżnieniu od poprzednich wieków, kierunki migracji zmieniły się w XIX wieku. Nie funkcjonowała już tylko migracja w jedną stronę. Wiele osób, które wyjechały do innych krajów, wróciło do domu po paru latach.
Chińczycy (z południa) – Tajlandia, Filipiny, Indochiny, Australia	Tajlandia, Filipiny, Indochiny, Australia	Jak wielu Hindusów i Europejczyków, także wielu Chińczyków, szczególnie z południa, przeniosło się do innych krajów, by pracować w rolnictwie, kopalniach, czy przy budowie linii kolejowych. Wyjeżdżali do innych krajów azjatyckich, ale też do Australii.
Hindusi – Południowa Afryka, Mauritius, Karaiby	Afryka Południowa, Mauritius, Karaiby	Gorączka złota i diamentów w Południowej Afryce i Zambii spowodowała duże zapotrzebowanie na siłę roboczą, która to potrzeba była wypełniana przez samych Afrykanów. Wielkie plantacje trzciny cukrowej również potrzebowały pracowników. Głównie Hindusi przyjeżdżali do tych krajów, by podejmować tam pracę zarobkową. Ponieważ w brytyjskich koloniach niewolnictwo było już zakazane, miejsce niewolników zajęli właśnie nisko opłacani Hindusi.
Europejczycy – Australia, Nowa Zelandia, Brazylia, Argentyna, Urugwaj, Chile	Australia, Nowa Zelandia, Brazylia, Argentyna, Urugwaj, Chile	Pod koniec XIX wieku ruchy migracyjne kierowały się, do co raz to nowych krajów. Kraje te stawały się dla przybyszów atrakcyjne głównie ze względu na rolnictwo, ale też z uwagi na eksploatację surowców. Poprzez modernizację rolnictwa, otwarcie się na wartościowe produkty z wydobycia oraz uczestnictwo w handlu światowym, Argentyna stała się jednym z ważniejszych światowych eksporterów. To spowodowało zwiększenie się fal migracyjnych, szczególnie z Włoch.
Hindusi – Burma, Sri Lanka, Malezja	Birma, Sri Lanka, Malezja	Między 1846 a 1932 rokiem 28 milionów obywateli Indii wyjechało ze swojego kraju. Niektórzy z nich pojechali do brytyjskich kolonii, by pracować na plantacjach. Wielu innych udało się do innych krajów azjatyckich, w których można było pracować w nowoczesnym rolnictwie.

XX wiek

Kto?	Gdzie?	Wyjaśnienie
Z kolonii francuskich – Francja	Francja	Przez wszystkie wieki europejskiej ekspansji, sama Europa raczej nie była celem międzykontynentalnej migracji. Jednak od przełomu wieków zaczęła pojawiać się migracja z byłych kolonii i trend ten trwa aż do dzisiaj. Od tamtej pory migranci – pionierzy wyjeżdżali z Afryki, Azji i obu Ameryk do Europy.
Zachodni Afrykańczycy, Chińczycy, Hindusi – Europa	Europa	W czasie I Wojny Światowej pojawiło się duże zapotrzebowanie na żołnierzy. Francja rekrutowała ludzi ze swoich kolonii, głównie z Zachodniej Afryki, a Wielka Brytania z Indii i Chin.
Europejczycy – Europa	Europa	I Wojna Światowa zapoczątkowała masowe ruchy migracyjne w samej Europie. Ludzie uciekali z miejsc we Wschodniej Europie, w których rozgrywały się bitwy, na Zachód. Kraje wykorzystywały też ruchy uchodźcze, bo mogły one stanowić przeciwwagę dla mniejszości etnicznych. I Wojna Światowa pobudziła też rozprzestrzenienie się zjawisk takich jak nacjonalizm, czy rasizm. W czasie okresu międzywojennego można było również zaobserwować ogromne ruchy migracyjne – ludzie wracali do swoich domów, lub byli przesiedlani ze względu na ustanowienie nowych granic państw w Europie.
Z byłych kolonii – Europa	Europa	Od czasu II Wojny Światowej, coraz więcej obywateli kolonii przenosi się do Europy. Nastąpiła powolna dekolonizacja. Migracja wielu bohaterów walk narodowowyzwoleńczych na Zachód (także Mahatmy Ghandiego) promowała dekolonizację.
Algierczycy – Francja	Francja	Między 1945 a 1960 rokiem proces dekolonizacyjny wiązał się, w niektórych krajach, z krwawymi walkami. Wielu uchodźców przedostało się, w tym czasie, do państw kolonizatorów, na przykład z Algierii.

Co było główną siłą napędzającą migracje między XV a XIX wiekiem?
Co napędzało migracje w XX wieku?
Co sprawiało, że migracja stawała się łatwiejsza?
Co ciekawego zauważyłeś w okresach 1500 – 1800, 1800 – 1900 i 1900 – 1960 w kontekście gęstości migracji? Które kontynenty były częściej obierane, jako kierunki migracji i obywatele jakich krajów wyjeżdżali najczęściej?