Równość płciowa

Segregacja ze względu na płeć oznacza, że w niektórych branżach lub na poszczególnych stanowiskach będzie pracowało więcej kobiet (lub głównie kobiety), a w innych więcej lub tylko mężczyźni.

Segregacja ze względu na płeć może przybrać formę horyzontalną lub wertykalną. W przypadku segregacji horyzontalnej mówi się, że jedne zawody są typowo męskie, a inne typowo kobiece. Na przykład branża ICT (internet i komunikacja) jest uważana za męską, natomiast zawody pielęgniarskie uważane są za kobiece. Spadek poziomu prestiżu i oceny zawodów, w których pracują kobiety, jest istotnym czynnikiem segregacji. Poprzez stereotypowe rozumienie męskości i kobiecości zawody uznane jako „kobiece” są postrzegane jako łatwiejsze do wykonywania, rutynowe i ofiarne, podczas gdy zawody męskie uznaje się za ambitne, kreatywne i trudne.

Segregacja wertykalna odnosi się do reprezentacji kobiet i mężczyzn w hierarchii danego zawodu. Mężczyźni zajmują stanowiska przywódcze i te wymagające podejmowania decyzji i wzięcia na siebie odpowiedzialności. Kobiety zajmują niższe stanowiska, zajmują się administracją lub innymi działaniami wspierającymi. Tutaj istnieje również szereg czynników wpływających na taki stan rzeczy. Poza stereotypowymi wyobrażeniami na temat pracy kobiet i mężczyzn, wydajność przedstawicieli i przedstawicielek obu płci oraz podział obowiązków rodzinnych mają kluczowe znaczenie. Kobiety częściej muszą wziąć na siebie obowiązki domowe oraz czynności związane z opieką nad rodziną, co wyklucza je ze służbowych spotkań odbywających się wieczorami oraz szkoleń odbywających się poza miejscem pracy. Bardziej zrównoważony podział obowiązków domowych i wspierające działania pracodawców (jak np. zapraszanie kobiet na urlopach macierzyńskich i wychowawczych na spotkania zespołów i szkolenia, szkolenia i spotkania w czasie godzin pracy i w siedzibie firmy, zakładowe żłobki i przedszkola dla rodzin z dziećmi i wiele innych) mogłyby wpłynąć istotnie na zmniejszenie segregacji ze względu na płeć.

Szczególnie w przypadku zawodów „męskich” zjawisko nazwane szklanym sufitem ma ogromne znaczenie. Jest to rodzaj „niewidzialnej bariery”, która uniemożliwia kobietom awans zawodowy, pozwala dojść tylko do pewnego pułapu, którego nie są w stanie przekroczyć. W przypadku, gdy pojawia się wielu kandydatów/kandydatek do zawodowego awansu, często nieuświadomione stereotypy związane z płcią odgrywają ważną rolę w podejmowaniu decyzji.

Natomiast w zawodach „kobiecych”, w momencie przyznawaniu awansów zawodowych na stanowiska decyzyjne, to mężczyźni są wspierani poprzez zjawisko, które nazywamy „szklaną windą”. Na podstawie stereotypowych założeń na korzyść mężczyzn, idea większej skuteczności, racjonalności, odpowiedzialności, lojalności oraz profesjonalizmu, wpływa na wybór osoby na dane stanowisko.