Społeczeństwo obywatelskie

Udział publiczny

Udział obywateli pełni wiele funkcji w rozwoju silnego systemu lokalnego samorządu, jest to także główny sposób budowania świadomości ważności lokalnych struktur i oznacza rozumienie trosk i potrzeb społeczności. Inicjatywy rozwojowe mogą odnieść większy sukces, kiedy uczestnicy mają poczucie własności w projekcie przez bezpośrednie zaangażowanie. Chociaż może to być trudne, skomplikowane, pochłaniające czas i czasem niemożliwe jest włączenie obywateli w proces podejmowania decyzji, wyniki są często bardziej legitymizowane i szerzej akceptowane niż decyzje podjęte przez wybranych urzędników działających niezależnie.

Istnieją mocne powody, dla których warto podjąć wysiłek, aby ośmielić i zachęcić obywateli do udziału i współpracy. Udział jest istotnym rdzeniem demokracji i dobrych rządów, ponieważ poprawia przepływ informacji, odpowiedzialność i prawa oraz daje głos tym, którzy są najbardziej bezpośrednio zainteresowani publiczną polityką. Ponadto wiadomość zwrotna od obywateli pozwala zidentyfikować potrzeby i priorytety społeczności oraz przydzielić efektywnie środki w odpowiedzi na nie. Kiedy środki są ograniczone, wkład i zaangażowanie organizacji pozarządowych, prywatnego biznesu i zwykłych obywateli w pewnych obszarach lub działaniach może ulżyć naciskowi na lokalne władze. Ponadto, procedury zachęcające do trwałego udziału pomiędzy wyborami i podejmowania decyzji zorientowanych na konsensus produkują bardziej legitymizowane decyzje, ponieważ ludzie zostali zaangażowani w proces ich powstawania.

Przykłady publicznego udziału na szczeblu lokalnym

Aby wyjaśnić wagę zaangażowania obywateli, wyobraźmy sobie bardzo prosty przykład budowy placu zabaw dla dzieci w sąsiedztwie miejskim. Często te miejsca są zniszczone przez wandali, którzy zbierają się tam wieczorami lub przez same dzieci podczas zabawy. Te zniszczone place zabaw są zazwyczaj zostawione same sobie i ulegają kompletnemu zniszczeniu, a rodzice znajdują inne miejsce, do którego zabierają swoje dzieci. Opieka nad takimi miejscami i naprawa jest postrzegana jako obowiązek lokalnych władz. To może być bardzo długi proces i często po takiej naprawie place zabaw znów ulegają zniszczeniu.

Jednakże istnieje kilka przypadków, w których mieszkańcy okolicznych domów zaangażowali się. Albo zwrócili uwagę na plac zabaw i udali się z tym do lokalnych władz, żeby przyśpieszyć naprawę, albo nawet zaproponowali swoją własną pracę społeczną i własne środki lub materiały od miasta, zorganizowali zespół rodziców i razem z dziećmi oraz innymi sąsiadami naprawili plac zabaw. Potem nastawienie do tego miejsca było zupełnie inne. Zainteresowanie ochroną tego miejsca od szkód było znacznie mocniejsze.

To także przypadek innych przestrzeni publicznych - jeśli ludzie są zaangażowani (w podejmowanie decyzji, planowanie lub jako wolontariusze przy budowanie), ich stosunek do tej przestrzeni jest znacznie bardziej intensywny i nie tylko będą jej używać, ale także chronić przed dewastacją.

Ośmiopoziomowa drabina udziału obywatelskiego stworzona przez Sherry Arnstein jest uproszczeniem i może przybierać obecnie różne formy w różnych krajach, ale pomaga ona zilustrować punkt, który tak wielu pominęło - że istnieją znaczące stopnie udziału obywateli.

Dolne szczeble drabiny to Manipulacja i Terapia. Te dwa szczeble opisują poziom "nieudziału" i są przez niektórych uważane za substytut prawdziwego udziału. Głównym celem nie jest umożliwienie ludziom udziału w planowaniu lub wprowadzaniu programów, ale umożliwienie władzom "edukowania" i "leczenia" uczestników.

Następne szczeble rozwijają się do poziomu "tokenizmu" (praktyki pozornego i symbolicznego włączania członków grup zdominowanych do grup dominujących, np. umieszczenie kobiet na listach partii politycznych w wyborach, włączanie czarnoskórych do grup białoskórych itp.), który umożliwia biednym słuchanie i wyrażanie swojego głosu: Informacja i Konsultacja. Kiedy są one zaofiarowane przez władze jako całkowity zasięg udziału, obywatele mogą rzeczywiście słuchać i być słuchani. Ale w takich warunkach brakuje siły, aby upewnić się, że ich punkt widzenia zostanie uwzględniony przez rządzących.

Kiedy udział jest ograniczony do tych poziomów, brakuje kontynuacji, nie ma "mięśnia", stąd nie ma pewności zmiany status quo. Załagodzenie pozwala biednym doradzać, ale utrzymuje prawo decydowania przy rządzących. Wyżej na drabinie znajdują się poziomy siły obywatelskiej ze wzrastającym stopniem podejmowania decyzji. Obywatele mogą wejść w Partnerstwo, które umożliwia im negocjowanie i załatwianie kompromisów z tradycyjną władzą.

Na najwyższych szczeblach, Delegowania Władzy i Kontroli Obywatelskiej, biedni obywatele uzyskują większość w podejmowaniu decyzji lub całkowitą władzę zarządzającą.