Równość płciowa

RÓWNOŚĆ PŁCI W ŚWIECIE

Mimo, że równość płci jest jednym z elementów uniwersalistycznych praw człowieka, nie da się jednak tego obszaru traktować uniwersalnie. Interesy kobiet i mężczyzn różnią się stanowczo w różnych kontekstach kulturowych. Pojedyncze kraje w różny sposób podchodzą do kwestii męskości i kobiecości z uwagi na ich specyfikę kulturową i społeczną. Dlatego też przejawy i konsekwencje struktur genderowych różnią się od siebie. W takiej sytuacji nie jest możliwe wprowadzenie jednolitego podejścia do kwestii równości płci, ale konieczne jest wzięcie pod uwagę specyfiki danego kraju oraz wybranie odpowiedniej strategii w celu rozwiązania danego problemu. Cele takie jak równy dostęp do edukacji i pracy, równość w rodzinie, równa płaca, równy podział majątku i zysków, równy dostęp do władzy oraz możliwość decydowania o wchodzeniu w relacje z innymi ludźmi, ochrona przed przemocą motywowaną płcią oraz wiele innych, to cele ogólne, ale stopień ich wprowadzania w życie oraz przeszkody, które uniemożliwiają ich realizację, są różne w różnych krajach.

Niektóre z tych problemów obejmują obszary takie jak:

• Wczesne małżeństwa – zwykle wymuszane, wstępnie uzgadniane, „kupowane”, bez możliwości wprowadzenia jakichkolwiek późniejszych zmian (zakaz rozwodu lub utrata przez kobiety jakiekolwiek ochrony po rozwodzie lub śmierci małżonka). Ponadto ciągłe pojawianie się rytualnych zabójstw wdów. Korzenie tego zjawiska sięgają lokalnych kulturowych i religijnych tradycji, które przetrwały mimo oficjalnego stanowiska państwa, by ich zaprzestać. Zjawisko to występuje na terenach wiejskich, w Azji i na Środkowym Wschodzie oraz w Afryce.
• Kryminalizacja homoseksualizmu – w wielu krajach, zwykle z uwagi na religię, związki homoseksualne są karane. Na przykład w Indiach prowadzona jest obecnie dyskusja o dekryminalizacji związków homoseksualnych, ale jak na razie nie przyniosła żadnych konkretnych efektów. Podobnie jest w niektórych krajach afrykańskich oraz na Środkowym Wschodzie.
• Znikanie dziewczynek – szacuje się, że w wyniku niedoceniania kobiet, ponad 100 milionów mężczyzn żyje tylko dlatego, że dzieci płci żeńskiej są zabijane, powszechne jest zjawisko segregacji płciowej, środki ekonomiczne oraz żywieniowe odbiera się dziewczynkom oraz wszechobecna jest przemoc. Przyczynami takiego stanu rzeczy są: aborcje żeńskich płodów w regionach objętych polityką jednego dziecka, niska wartość przypisywana kobiecości, a przez to gorsze traktowanie córek w rodzinach (poprzez niższy poziom opieki, gorsze odżywanie i niższy poziom ochrony zdrowia). Poza tym niedostateczny dostęp dziewcząt i kobiet do służby zdrowia. Indie, to czwarty na świecie kraj pod względem ryzyka dla kobiet, po Afganistanie, Kongo i Pakistanie. Od czasu ostatniego tymczasowego spisu ludności w 2011 r. w himalajskim stanie Uttarakhand, w którym stosunek chłopców do dziewcząt w wieku od 0 do 6 lat spadł do 886 dziewcząt na 1000 chłopców, bardzo aktywny ruch społeczny podejmuje działania przeciwko zjawisku nazywanemu „female festicide”, czyli aborcji płodów żeńskich. Wskaźniki ze stanu Uttarakhand są dużo wyższe niż średnia krajowa, która spadła do 914 dziewczynek na 1000 chłopców ze stanu 927 dziewczynek na 1000 chłopców zgodnie ze spisem ludności z 2001 r. W 2001 r. demografowie określili, że liczba „zaginionych” dziewczynek wynosi 6 milionów w samych tylko Indiach. W tej chwili brakuje 7,1 miliona z populacji 1 miliarda 21 milionów ludzi.
• Przemoc wobec kobiet – zgodnie z wynikami badań Banku Światowego oraz organizacji Global Women Fund, aż 48% sędziów w Indiach wierzy, że przemoc mężów wobec ich żon jest uzasadniona (mimo istnienia prawa zakazującego przemocy domowej).
  Okaleczanie żeńskich narządów płciowych – jest przykładem bardzo specyficznego rodzaju przemocy wobec kobiet, który zagraża ich zdrowiu reprodukcyjnemu. Okaleczanie żeńskich narządów płciowych, zwane powszechnie obrzezaniem (female genital mutilation FGM), polega na częściowym lub całkowitym usunięciu zewnętrznych części kobiecych narządów płciowych lub innych okaleczeniach genitaliów bez żadnej medycznej przyczyny. Zwyczaj ten odzwierciedla głęboko zakorzenioną nierówność między płciami oraz ustanawia ekstremalną formę dyskryminacji kobiet. Okaleczenie zwykle przeprowadza się na nieletnich, co stanowi jednocześnie formę naruszenia praw dziecka. Praktyki te naruszają również osobiste prawo do zdrowia, bezpieczeństwa, oraz fizycznej integralności, a także do wolności od tortur oraz okrutnego, niehumanitarnego i poniżającego traktowania i prawo do życia, jeśli zabieg kończy się śmiercią.

Źródła

http://siteresources.worldbank.org/INTEAPHALFYEARLYUPDATE/Resources/genderequality.pdf, http://www.globalfundforwomen.org/gender-equality-in-asia-a-the-pacific, http://www.feminist.org/Global/womeniniran.html, http://www.who.int/mediacentre/factsheets/fs241/en/