Środowisko

Sumgait (Azerbejdżan), Linfen i Tianying (Chiny), Sukinda i Vapi (Indie), La Oroya (Peru), Dzierżyńsk i Norylsk (Rosja), Czarnobyl (Ukraina) i Kabwe (Zambia) miały w 2007 roku status najbardziej zanieczyszczonych miejsc na świecie. Przyczyniły się do tego przede wszystkim metale ciężkie, odpady chemiczne pochodzące z produkcji przemysłowej i przemysłu wydobywczego, a także pył i spaliny samochodowe oraz odpady radioaktywne.

W przeliczeniu na jednego mieszkańca Zjednoczone Emiraty Arabskie potrzebują największej powierzchni lądu i morza do wytworzenia zużywanych produktów i absorpcji odpadów – 10,7 globalnych hektarów (gha) na osobę. W skali globalnej jeden mieszkaniec Ziemi wykorzystuje średnio 2,7 globalnych hektarów. Trzeba jednak pamiętać, że ślad ekologiczny obywateli państw uprzemysłowionych jest cztery razy wyższy niż w krajach globalnego Południa. W Chinach ślad ekologiczny wynosi 2,2 gha, w Stanach Zjednoczonych 8 gha, a w Angoli – 1 gha.

Ludzkość potrzebowałaby aż sześciu planet, jeśli każdy z nas żyłby, jak przeciętny mieszkaniec uprzemysłowionego państwa.

Dziennie wycinanych jest 270 000 drzew, aby zaspokoić potrzeby globalnej produkcji papieru toaletowego. Blisko połowa drzew wycinanych na skalę przemysłową na świecie wykorzystywana jest do produkcji papieru, którego większość trafia na rynki w Europie, USA i Chinach. Konsumpcja papieru w Niemczech jest trzykrotnie wyższa niż na całym kontynencie afrykańskim. W Polsce jeszcze 10 lat temu jedna osoba wykorzystywała 65 kilogramów papieru w ciągu roku. Dziś roczne zużycie papieru w naszym kraju wynosi już 100 kilogramów.

Co minutę z powierzchni Ziemi znika około 25 hektarów lasów. Ta powierzchnia odpowiada wielkości około 35 boisk do piłki nożnej. Większość lasów wycinana jest w celu pozyskania gruntów rolnych.

Globalna konsumpcja wody wzrosła trzykrotnie od 1950 roku. Około 70% zużywanej wody wykorzystuje się w rolnictwie, które pochłania coraz większą powierzchnię lądów. Grunty rolne muszą być sztucznie nawadniane, głównie z powodu zmniejszającego się poziomu opadów atmosferycznych w wielu regionach Ziemi. Dla 2,8 miliarda ludzi na całym świecie, dostęp do czystej wody jest wielkim wyzwaniem. Ta liczba gwałtownie wzrośnie w najbliższych latach, jeśli w globalnej konsumpcji wody nie zajdą fundamentalne zmiany.

Wielkie floty rybackie wyrzucają około 40% złowionych ryb z powrotem do morza. Dla niektórych gatunków ryb skala odrzutów jest znacznie większa. Podczas połowu 1 kg krewetek, nawet 20 kg przypadkowo złowionych ryb jest wyrzucanych do wody.

Średnio co 15 minut przestaje istnieć na Ziemi kolejny gatunek zwierząt lub roślin. Mimo że istnieje naturalne tempo wymierania gatunków, zostało ono znacznie przyspieszone przez działalność człowieka, przede wszystkim wycinkę lasów, zanieczyszczenie środowiska oraz prowadzenie na wielką skalę rolnictwa i rybołówstwa.

Potrzeba około 140 litrów wody, by wyprodukować jedną filiżankę herbaty (uprawa, zbiory, przetwarzanie, transport, przygotowanie). Ilość wody, która jest potrzebna do wyprodukowania danego produktu spożywczego, nazywana jest “wirtualną wodą”.

Około 780 milionów litrów ropy naftowej trafiło do morza w wyniku eksplozji platformy wiertniczej 20 kwietnia 2010 roku. Wyciek zatamowano dopiero 87 dni później. Ciężko jest ci wyobrazić sobie taką ilość ropy? Załóżmy, że możemy wypełnić ropą amerykański Empire Sate Building – od parteru, aż po najwyższe piętro. Potrzeba aż 13 budynków tego rozmiaru, by pomieścić ilość ropy, która wyciekła do Zatoki Meksykańskiej w 2010 roku.

Światowy Indeks Szczęścia (ang. Happy Planet Index, HPI, właśc. "Wskaźnik Szczęśliwej Planety") mierzony jest poprzez przemnożenie oczekiwanej długości życia przez odczuwany poziom dobrostanu, a następnie podzielenie wyniku przez ślad ekologiczny. Indeks mierzy zarówno poziom zamożności społeczeństwa, jak i ekologiczne konsekwencje różnych stylów życia oraz zachowań konsumenckich. Porównanie wyników HPI w skali globalnej pokazuje, że nie ma żadnego związku między odczuwanym dobrostanem i poziomem ekonomicznego dobrobytu. Przykładowo, według rankingu HPI życie na Vanuatu, małym wyspiarskim państwie Oceanii, jest “najlepsze”, ale nie dlatego, że jego mieszkańcy są najszczęśliwsi i żyją najdłużej. Najwyższy poziom HPI oznacza, że cieszą się oni relatywnie długim i zdrowym życiem, nie eksploatując przy tym nadmiernie zasobów naturalnych.