Medio

Sumgait (Azerbajĝano), Linfen kaj Tianying (Ĉinio), Sukinda kaj Vapi (Barato), La Oroya (Peruo), Dzerĵinsk kaj Norilsk (Rusio), Ĉernobilo (Ukrainio) kaj Kabwe (Zambio) estis en 2007 inter la plej poluitaj lokoj. Respondecaj pri tiu statuso estas ĉefe pezaj metaloj kaj kemia rubo de industria produktado kaj minado, sed ankaŭ polvo kaj emisioj de trafiko kaj radioaktiveco.

Laŭ individua nivelo, Unuiĝintaj Arabaj Emirlandoj estas la lando, kiuj bezonas plej multe da tereno por produkti konsumaĵojn kaj forĵeti rubaĵojn, kun 10,7 mondaj hektaroj (gha) por ĉiu persono. Tutmonde, la ekologia spuro estas 2,7 gha por persono, kvankam ĝi estas kvaroble pli alta en industriaj landoj ol en evoluantaj landoj. En Ĉinio, la ekologia spuro estas 2,2 gha, en Usono 8 gha kaj en Angolo 1 gha.

Ses planedoj estus necesaj, se ĉiuj havus la samajn konsumkutimojn, kiel en la industriaj landoj.

270 000 arboj estas faligataj ĉiutage por monda produktado de papertukoj. Preskaŭ duono el la industrie faligataj arboj estas ŝanĝitaj al papero, ĉefe por la eŭropa, usona kaj ĉina merkatoj. En Germanio, oni uzas trioble pli da papero ol en tuta Afriko.

Proksimume 25 hektaroj da arbaro estas detruata ĉiuminute en la mondo. Tio estas la areo de proksimume 35 piedpilkaj kampoj. Plej multaj estas senarbarigataj por liberigi terenon por terkultivado.

Tutmonda akvokonsumo triobliĝis post 1950. Proksimume 70 % el la akvo estas uzata por terkultivado. Ĉiam pli da kultivebla grundo estas artefarite akvumata, parte pro la maloftiĝantaj pluvoj en multaj regionoj. Tutmonde, proksimume 2,8 miliardoj da homoj vivas kun seriozaj akvoproblemoj. Sen fundamenta ŝanĝo en akvouzo, la nombro grave kreskos dum la venontaj jaroj.

Dum fiŝado per granda ŝiparo, proksimume 40 % el la kaptaĵoj estas forĵetitaj oceanen. Por kelkaj fiŝospecioj, la kromkaptaĵo estas eĉ pli granda. Ĝis 20 kilogramoj da kromkaptaĵo povas rezulti de unu kilogramo da salikokoj.

Besta aŭ kreskaĵa specio formortas proksimume ĉiun 15-an minuton. Kvankam ekzistas natura rapido de specia malapero, homaj agadoj tre rapidigis ĝin, precipe senarbarigo, media poluado, intensa kultivado kaj trofiŝkaptado.

Proksimume 140 litroj da akvo estas bezonataj por produkti tason da teo (plantado, rikoltado, prilaborado, transportado kaj preparado). La akvo uzata en kreado de produkto estas nomata “virtuala akvo”.

Proksimume 780 milionoj da litroj da nafto fluis en la maron inter la eksplodo de la bora platformo la 20-an de aprilo 2010 kaj ŝtopado de la naftofonto 87 tagojn poste. Ĉu vi malfacile imagas tian kvanton da nafto? Se vi plenigas la Empire State Building de la teretaĝo ĝis la tegmento per nafto, vi bezonas tian konstruaĵon 13-oble por enhavi la tutan kvanton da nafto.

PIF estas kalkulata multiplikante la averaĝan vivdaŭron kun bonfarto kaj dividante tion per la ekologia spuro. La indico mezuras personan riĉon kaj la ekologiajn konsekvencojn de diversaj vivmanieroj. La rezultoj de monda komparo de PIF montras, ke ne estas konekto inter subjektiva bonfarto kaj kreskanta riĉeco. Ekzemple, vivo en Vanuatuo, malgranda Sudoceania ŝtato, estas “plej bona” ne pro tio, ke la homoj estas plej feliĉaj kaj longvivaj, sed ĉar ili vivas relative longe kaj sane sen multe fosi aŭ damaĝi la Teron.