Tutmondiĝo

Tutmondiĝo: kontraŭdira procezo

En la debato pri tutmondiĝo, oni ofte parolas pri subtenantoj kaj kontraŭuloj, venkantoj kaj malvenkantoj, oportunoj kaj riskoj, avantaĝoj kaj malavantaĝoj. Tiu dueca divido komprenigas, ke tutmondiĝo estas kontraŭdira procezo.

Konstanta disponeblo de manĝaĵo el la tuta mondo, kreskanta media damaĝado kaj klimata ŝanĝo, malhumanaj laborkondiĉoj por laborantoj en malmultekostaj landoj, la paradokso, ke naciaj landlimoj iĝas malpli kaj malpli gravaj por tre kapablaj kaj riĉaj homoj, dum por malaltnivelaj laboristoj, malriĉuloj kaj rifuĝintoj ili estas pli kaj pli malfacile supereblaj, la potencialo de internaciaj organizaĵoj kaj NRO-j interkonsenti pri tutmonda media politiko, socialaj normoj, impostoj kaj reala demokratia partopreno, aŭ la kreskanta malegaleca rilato de potenco inter ekonomio kaj politiko… Ĉio ĉi ilustras tiujn kontraŭdirojn. Ne ĉiuj homoj kaj landoj same profitas tutmondiĝon.

Nun, uzante la sekvajn tri ekzemplojn, ekkonu ĉiun el tiuj kontraŭdiroj de tutmondiĝo kaj tutmonda malegaleco:

• Mondomapoj
• Citaĵoj
• Kanto

Fontoj

Fechner, Julia (2012): Internationale Politik II: Globalisierung. Schwalbach: Wochenschau
Böge, Wolfgang/ Kiefer, Franz (2011): Globale Herausforderungen 1: Bausteine für Unterricht und außerschulische Bildung. Bonn: bpb (Bundeszentrale für politische Bildung)
Böhm, Wolfgang/ Lahodynsky, Otmar (2008): Globalisierung. So funktioniert die weltweite Vernetzung. Linz: Veritas